تفاوت فلزیاب VLF با PI و تعریف هرکدام

قبل از شروع بحث تفاوت فلزیاب VLF با PI لازم است تا یک مرور بر نحوه عملکرد هرکدام داشته باشیم تا تفاوت های آنها را بهتر درک کنیم.

تاریخچه فلزیاب های امروزی

در اواسط قرن ۱۸ میلادی با کشف الکتریسیته بسیاری از افراد به دنبال اختراع و ساختن دستگاهی بودند که با استفاده از آن بتوان معادن طلا و فلزات با ارزش را پیدا کرد.

همزمان با افزایش روز افزون تب طلا در امریکا این موضوع از اهمیت بیشتری برخوردار شد و میتوانست اولین فردی را که چنین اختراعی کند بسیار ثروتمند کند.

در سال ۱۹۲۵ گرهارد فیشر (Gerhard Fischar) اولین فلزیاب قابل حمل را ساخت که اولین مدل تجاری آن در سال ۱۹۳۱ به فروش رفت.

فلزیاب های Very low Frequency

فلزیاب های Very low Frequency که به اختصار VLF نامیده و با نام Induction Balance نیز شناخته میشوند پر استفاده ترین فلزیاب هایی هستند که امروزه کاربرد دارند.

فلزیاب های VLF از اختلاف فاز فرکانس سیم پیچ فرستنده و گیرنده به نوع فلز پی می برند. چون فلزات مختلف مثل آهن و طلا اختلاف فازهای متفاوتی به هنگام القاء تولید می کنند و به این ترتیب فلزیاب می تواند بطور تقریبی نوع فلز مدفون شده را تشخیص دهد، دو سیم پیچ وجود دارد که به صورت دو دایره کوچک و بزرگ درون هم ساخته می شوند.

سیم پیچ بزرگ که دایره خارجی دیسک جستجو را تشکیل می دهد، فرستنده سیستم و سیم پیچ کوچک که دایره مرکزی دیسک را تشکیل می دهند، در سیم پیچ اول که فرستنده دستگاه (Transmitter Coil) یک جریان الکتریکی قوی ایجاد می کنند.

جهت این جریان در هر ثانیه چندهزار بار عوض می شود و در سیم پیچ ایجاد میدان مغناطیسی قوی می نماید.

مانند موتورهای الکتریکی، جهت میدان مغناطیسی عمود بر سیم پیچ است.

این بدان معنی است که وقتی دیسک فلزیاب VLF موازی با زمین حرکت می کند، میدان مغناطیسی حاصل از سیم پیچ، عمود بر سطح زمین قرار می گیرد و به داخل زمین نفوذ می کند.

جریانی که از سیم پیچ فرستنده عبور می کند، یک میدان الکترومغناطیسی به سمت پایین ایجاد می کند.

فلزاتی که در این میدان قرار می گیرند، بخاطر خاصیت القاء الکترومغناطیسی از خود میدان مغناطیسی ضعیفی تولید می کنند.

سیم پیچ گیرنده (Receiver Coil) این سیگنال ها را دریافت می کند و پس از تقویت به جعبه کنترل می دهد تا سیگنال ها در آنجا تجزیه و تحلیل شوند.

فلزیاب بطور تقریبی باتوجه به قوی یا ضعیف بودن میدان القایی می تواند تشخیص دهد که فلز در چه عمقی از زمین قرار دارد.

ولی عواملی مانند رعد و برق، دکل های فشار قوی و سنگ های سیلیس دار همواره باعث عدم کارایی در اینگونه مدارات می شوند.

فلزیاب های pulse induction

برخلاف سیستم های VLF این دستگاهها ممکن است که از یک کویل هم به عنوان فرستنده و هم گیرنده استفاده کنند یا ممکن است که دارای دو و یا سه کویل باشند که به صورت همزمان کار میکنند.

این تکنولوژی سبب میشود تا پالس های کوتاهی از جریان از طریق سیم پیچ ارسال شوند. هر پالس یک میدان مغناطیسی مشخص تولید میکند.

وقیتی که پالس ها تمام میشوند میدان مغناطیسی قطبش را عوض میکند و به صورت ناگهانی فروکش میکند.

این عمل منجر به یک اسپیک شاخص و مشخص میشود که برای چند میکرو ثانیه طول میکشد و باعث جریان دیگری از طریق کویل میشود.

این جریان پالس منعکس شده (Reflected Pulse) نامیده میشود که بسیار کوتاه است(چیزی در حدود ۳۰ میکروثانیه).

سپس این فرآیند تکرار میشود. یک فلزیاب پالسی معمول، در حدود ۱۰۰ پالس در ثانیه ارسال میکند. این تعداد میتواند با توجه به شرکت سازنده و عوامل دیگری بین صدها تا هزاران عدد در ثانیه متغییر باشد.

اگر فلزیاب پالسی بر روی هدف قرار بگیرد ، این پالس ها باعث ایجاد یک یک میدان مغناطیسی مخالف در هدف میشود.

وقتی میدان مغناطیسی هدف به دلیل پالس منعکس شده فروکش میکند ، این میدان مغناطیسی مدت زمان بیشتری طول میکشد تا کاملا ناپدید شود.

این فرآیند شبیه به اکو شدن صوت دارد.

اگر شما در یک اتاق با سطح سخت بسیار کم فریاد بزنید احتمالا فقط یک اکو واضح از صدای خود را میشنوید یا ممکن است حتی آن را نیز نشنوید ، اما اگر در یک اتاق با سطوح سخت زیاد فریاد بزنید اکو صدای شما مدت زمان بیشتری طول میکشد.

در فلزیاب های پالسی ، میدان مغناطیسی اهداف اثر اکو خود را بر روی پالس های منعکس شده قرار میدهند و باعث میشوند که کسر بیشتری از آنچه که بدون آنها باید باشند طول بکشند.

یک مدار نمونه گیری (Sampling Circuit) در فلزیاب استفاده میشود تا طول پالس های منعکس شده را اندازه گیری کند و با مقایسه آن با طول حداکثری ، این مدار میتواند بفهمد که آیا میدان مغناطیسی دیگری بر روی پالس های منعکس شده اثر گذاشته است یا نه و اگر فروکش کردن پالس منعکس شده چند میکرو ثانیه بیشتر از حد نرمال باشد احتمالا یک فلز بر روی انها تاثیر گذاشته است.

تفاوت فلزیاب VLF با PI در چیست ؟

• فلزیاب های PI به دلیل اینکه طول پالس بازگشتی انواع فلزات به آسانی قابل تفکیک نیست ، در تفکیک فلزات به خوبی فلزیاب های VLF عمل نمیکنند.

• عمق قابل دسترس در فلزیاب های PI بسیار بیشتر از فلزیاب های VLF است.

• در محیط هایی مانند زمین های دارای مقادیر بالا از مواد معدنی ، ساحل و آب شور و … عملکرد فلزیاب های PI بسیار بهتر و پایدارتر از دستگاههای VLF است.

• عملکرد دستگاههای VLF در پیدا کردن اهداف ریز و کوچک در عمق کم بسیار بهتر از دستگاههای PI است.

• قیمت فلزباب های VLF بسیار پایینتر از مدل های PI است.

• میانگین وزن فلزباب های VLF بسیار سبکتر از مدل های PI است.

• فلزیاب های VLF در صورت عدم تلفیق با تکنولوژی های دیگر در پیدا کردن طلا ضعیف هستند.